Bir takipçiden kaçmaya çalışırken bir araba kazasında öldüm. Sefil bir ölümle ölmenin ödülü mü bu? Altın kaşık değil elmas kaşık olan bir roman karakteri olarak yeniden doğdum. Hayatımı yeniden yaşayabileceğimi düşündüm. Ağabeyimin gelişmekte olan bir psikopat olduğunu öğrenene kadar. “Abla, bu oyuncak bebek nasıl? istiyor musun?” “Bırak.” “Peki ya bu oyuncak bebek?” Küçük kardeşim insanları hareket edemeyecekleri şekilde bağlıyor ve oyuncak olmaları konusunda ısrar ediyor. Benim bile kardeşimin elinde öldürülmek kaderimde var. ‘O gün gelmeden küçük kardeşimi romanın kahramanına bırakalım!’ Ama… erkek kardeşim kahramanı öldürdü…
